De oudste ontginningshoeven bij Maasland en Vlaardingen hadden hun eigen uitwatering. Later werd dat de Vlaardingse Vaart. Uit de archieven blijkt dat die vaart uiteindelijk niet voor zijn taak was berekend. Over de aanleiding tot het graven van de Trekvliet en de Middelvliet is uiteindelijk weinig bekend uit de archieven.
Het is echter aannemelijk dat de drijfveer het verminderen van de druk op de Vlaardingse sluizen was. Monster en Wateringen werden als eerste verplicht vlieten te graven, sluizen aan te leggen en die te onderhouden (nu nog kent Maasluis een Monsterse sluis en een Wateringse sluis). Om de toestand van het waterbeheer nog verder te verbeteren groeven Maasland en Voorburg de derde vliet: de Boonervliet. Zo werd het zwaartepunt van de Delflandse ontwatering verlegd van Vlaardingen naar Maassluis.
Met het gereedkomen van de vlieten was de ontwatering voor de volgende eeuwen bepaald en is die tot op de dag van vandaag in principe niet gewijzigd.